Για να γίνουν κατανοητά μερικά πράγματα που θα βοηθήσουν στην πορεία, πρέπει να αναφερθώ πολύ συνοπτικά στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της κάθε ράτσας όχι κοινολογικά αλλά στο κυνήγι.
Είναι γνώσεις που πηγάζουν όχι μόνο από αυτά που έχω διαβάσει, από αυτά που έχω ακούσει από σοβαρούς εκπαιδευτές, και από ότι έχω δει και έχω ζήσει πάνω στο πραγματικό κυνήγι από άριστους αποτελεσματικούς κυνηγούς αλλά και από τις όποιες εμπειρίες μου πάντα πάνω στο πρακτικό κυνήγι και όχι στα τερέν μορφολογίας η αναγνώρισης. Ο αριθμός των σκύλων που έχω δει και που έχω κυνηγήσει δεν μου δίνουν την δυνατότητα να είμαι σε τίποτα κατηγορηματικός και απόλυτος.
Δηλαδή μπορεί μεμονωμένα άτομα μίας ράτσας να έχουν τελείως διαφορετική συμπεριφορά και επιδόσεις στο κυνήγι. Πιστεύω ότι θα είναι η εξαίρεση στον κανόνα, Φυσικά θα υπάρχει πάντα ο αντίλογος και οι ενστάσεις, εγώ όμως θα καταθέσω τις προσωπικές μου αντιλήψεις τη γνώμη μου και μόνο.
Πόιντερ:
Ότι καλύτερο υπάρχει στο κυνήγι είναι ένα εκπαιδευμένο πόιντερ. Μεγάλη έρευνα τρομερή μύτη, ακούραστο, υπάκουο, ο αδιαφιλονίκητος βασιλιάς της φέρμας με άψογο στυλ , κίνηση αέρινη άριστος χαρακτήρας και ψυχάρα στο βουνό. Διαφωνώ κάθετα ότι δεν μπαίνει στο πυκνό. Πόιντερ που θα αντιληφθεί θήραμα στο πυκνό θα το διαπεράσει κυριολεκτικά και ας σκιστεί και ας τραυματιστεί αλλά είναι και θέμα εκπαίδευσης και εξοικείωσης του σκύλου με το τερέν που κυνηγάει. . Το μεγαλύτερο κυνηγετικό πάθος και μανία ίσως την έχει το πόιντερ. Είναι ταχύτατο με μεγάλα ανοίγματα και λασέ.. Αλλά και ότι χειρότερο υπάρχει από όλες τις ράτσες σκύλων είναι το ανυπάκουο ανεκπαίδευτο πόιντερ. Πραγματική καταστροφή.. Είναι με το θήραμα και όχι με τον κυνηγό. Θέλει για οδηγό κυνηγό έμπειρο για να ελέγξει αυτό το ορμητικό παθιασμένο σκυλί. Το κυνήγι που αποδίδει τα μέγιστα ένα εκπαιδευμένο πόιντερ είναι η πέρδικα. Έχει πολύ καλά αποτελέσματα στην μπεκάτσας αλλά και στο ορτύκι. Στο ορτύκι όμως λόγω του μεγάλου πάθους και της ταχύτητας κυρίως νεαρά και άπειρα σκυλιά αφήνουν πουλιά πίσω ιδικά τις καυτές μέρες του Αυγούστου στο τοπιάρικο ορτύκι. Δεν θα συνιστούσα σε νέο κυνηγό που δεν είχε ποτέ στη ζωή του σκύλο να ξεκινήσει από Πόιντερ.
Σέτερ:
Αγγλικό και όχι Λάβερακ όπως πολλοί το λένε. Ισχύουν σχεδόν τα ίδια με το πόιντερ όμως αντέχει λιγότερο στη ζέστη. Μπαίνει με μεγάλη ευκολία στα πυκνά και στα πουρνάρια λόγω του τριχώματος που το προστατεύει. Αποδίδει καλύτερα από το πόιντερ στα ντυμένα και στο πυκνό. Έχει καλύτερη παρακολούθηση του θηράματος και καλύτερο έμφυτο απόρτ. Το σέτερ σίγουρα στην πλειοψηφία του είναι λιγότερο ορμητικό από το πόιντερ περισσότερη εξάρτηση με τον κυνηγό και γι αυτό είναι πιο εύκολο να μάθεις ένα σέτερ εάν το επιθυμείς να είναι πιο κοντά στον κυνηγό Είναι πιο μαζεμένο. Δεν παύει όμως να είναι μαζί με το πόιντερ τα κατεξοχήν σκυλιά ανοιχτής έρευνας. Το Ιρλανδικό είναι πιο ορμητικό θέλει λίγο πιο αυστηρή εκπαίδευση. Σίγουρα όμως θα σε αποζημιώσει και με το παραπάνω. Έχω δει δύο σέτερ και μάλιστα Ιρλανδικά να κάνουν κόντρα φέρμα. Το Γκόρντον δεν αποδίδει πολύ καλά με ζεστό καιρό, είναι πιο αργό αλλά ότι χάνει από την ταχύτητα το κερδίζει και παραπάνω σε μεθοδικότητα στην έρευνα. Αξεπέραστο στην προσέγγιση και παρακολούθηση του θηράματος ιδικά της Μπεκάτσας. Τα σέτερ μπορούν να κυνηγήσουν με επιτυχία όλα τα θηράματα σε όλα τα εδάφη και φυσικά μαζί με το πόιντερ αποτελούν τα κατ΄ εξοχήν σκυλιά ανοιχτής έρευνας.
Επανιέλ:
Ακούραστος εργάτης, διαβολεμένο τρυπώνει παντού, μεθοδικό ψάξιμο, έμφυτη υπεροχή στο πυκνό πιο κοντινές φέρμες πιο μικρή ακτίνα έρευνας από το σέτερ και πόιντερ πολύ καλό απόρτ.
Μεγάλο προσόν το μικρό μέγεθος ο καλός χαρακτήρας. Καθαρό και εύκολο στις μεταφορές ήρεμο ταιριάζει πολύ στον κυνηγό που μένει σε μεγάλη πόλη. Αποδίδει πολύ καλά και στην πέρδικα δεν είναι όμως Πόιντερ ούτε Σέτερ και δεν θα μου άρεσε προσωπικά αν ήταν. Πιστεύω ότι ταιριάζει πολύ στην μορφολογία της χώρας μας και ότι είναι η μεγάλη δύναμη στο κυνήγι της μπεκάτσας. Ακόμη κάτι πολύ σημαντικό για όσους κάνουν μεγάλα ταξίδια και μένουν σε μεγάλη πόλη είναι ότι το επανιέλ έχει άριστο και μαλακό χαρακτήρα ιδανικό για συμβίωση με άλλα σκυλιά στο τρέιλερ η στο κυνήγι.
Κούρτσχααρ:
Τι να πει κανείς γι΄ αυτό το σκυλί. Το μουλάρι της κοινολογίας κάνει τα πάντα. Πυκνό, δάσος , πουρνάρι, βάλτο, βουνό, κυνηγάει όλα τα θηράματα και το λαγό. Έχει έμφυτο η ράτσα πολύ καλό απόρτ. Αντέχει στη ζέστη. Μεγαλόσωμο δυνατό σκυλί. Λίγο προσοχή θέλει στο σφίξιμο του θηράματος , γαβγίζει αρκετά και δεν είναι εύκολη η συνύπαρξη καμιά φορά με άλλα σκυλιά ιδικά τα αρσενικά. Στην πέρδικα είναι πάρα πολύ καλός μεθοδικός με αποθέματα δυνάμεων. Τον βοηθάει και το κοντό τρίχωμα. Κάνει οικονομία δυνάμεων. Το κούρτσχάαρ με το ήρεμο ψάξιμο και μέτρια μπορεί να κυνηγάει την πέρδικα όλη μέρα. Στη μπεκάτσα επειδή είναι από τη φύση του σκύλος μεσαίας έρευνας χωρίς υπερβολικά ανοίγματα είναι πρακτικά πάρα πολύ αποδοτικός. Είναι σκύλος του ενός κυνηγού που θα δώσει ευκαιρία για μία τουφεκιά ακόμα και στην μπεκάτσα την ανήσυχη την υποψιασμένη που δεν δέχεται φέρμα. Στο ορτύκι είναι φανταστικός. Μεγάλες αντοχές στις υψηλές θερμοκρασίες, μεθοδικό αργό ψάξιμο, ντόριασμα όταν δυσκολεύεται, άψογο απόρτ.
Ντράχτχααρ:
Μεγαλόσωμο σκύλος φέρμας κυνηγάει τα πάντα είναι φτιαγμένος να κυνηγάει στην πατρίδα του τη Γερμανία Ζαρκάδι, Ελάφι, Αγριογούρουνο, Λαγό γενικά εκτός από τα πουλιά και όλα τα τριχωτά. Για το λόγο αυτό παρουσιάζει η ράτσα ζώα με σκληρό δόντι.Προσοχή από κουτάβι σε πρόβατα, γίδια ΄κοκόρια, γαϊδούρια. Είχα μία Ντράχτχααρ και κυνηγούσα το 1986. Την έβαλα κουτάβα 6 μηνών για 5 βράδια σε τακτά χρονικά διαστήματα σε στάνη με πρόβατα. Το ίδιο έγινε και με τις κότες αλλά σε ηλικία 3 μηνών. Δεν ξαναπείραξε ποτέ κότες έβλεπε τα πρόβατα και κοίταγε αλλού. Αυτή η σκύλα υπήρξε το πιο αποδοτικό σκυλί πού είχα ποτέ στη μπεκάτσα. Την πέρδικα μπορούσε να την ιχνηλατήσει 500 μέτρα και φερμάριζε κανονικά όταν πλησίαζε. Καλά για απόρτ δεν συζητάμε τέλειο. Είναι σκληρό πραγματικό κυνηγόσκυλο για πραγματικό κυνηγό στο κυνήγι το παρομοιάζω με οδοστρωτήρα. Είναι και πολύ καλός φύλακας όπως και το κούρτσχααρ.
Βίσλα:
Ένα πανέμορφο σκυλί φέρμας το ουγγρικό μπράκ φτιαγμένο για ανοιχτά τερέν με άριστο απόρτ (και από το νερό) αποδίδει στο δάσος στο κυνήγι της μπεκάτσας αλλά και στο ορτύκι και στην πέρδικα δεδομένου ότι αντέχει στις πολύ υψηλές θερμοκρασίες του Αυγούστου και του Σεπτεμβρίου. Ακόμα δεν έχω καταλάβει γιατί δεν το προτιμούν οι κυνηγοί. Έχει άριστο χαρακτήρα. Δεν γαβγίζει δεν δαγκώνει δεν απομακρύνεται από τον κυνηγό είναι μέτριας έρευνας ελέγχεται εύκολα, δεν σφίγγει τα θηράματα και λόγω του κοντού τριχώματος δεν χρειάζεται καθαρισμό. Ένα σκυλί με μαλακό χαρακτήρα για όλες τις δουλειές και εύκολο στη συμβίωσή του με άλλα σκυλιά. ¨Έχω ακούσει από κυνηγούς (γιατί δεν είχα ποτέ δικό μου Βίσλα αλλά έχω κυνηγήσει με φίλους) ότι πολλά κουτάβια δεν “βγαίνουν” ίσως από έλλειψη επαρκούς κυνηγετικού ενστίκτου και φέρμας. Θέλει προσοχή στην επιλογή του κουταβιού να είναι από αποδεδειγμένα κυνηγετική οικογένεια. Πάντως όσοι έχουν κυνηγήσει με Βίσλα δεν το αλλάζουν.
Κόκερ, Σπρίγκελ, Λαμπραντόρ:
Ουσιαστικά τα σκυλιά αυτά είναι ιχνηλάτες. Είναι πολύ χρήσιμοι βοηθοί του κυνηγού στο βουνό στο δάσος αλλά κυρίως στα καρτέρια και στο βάλτο.. Η κύρια δουλειά τους είναι ο εντοπισμός και το απόρτ του πληγωμένου η σκοτωμένου θηράματος. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι υπάρχουν κυνηγοί του βάλτου χωρίς να έχουν δίπλα τους ένα τέτοιο σκυλί. Στο κυνήγι θα πρέπει να μην απομακρύνονται πάνω από 20 μέτρα γιατί δεν φερμάρουν . Είναι ,όμως δύσκολο έως μαζοχιστικό να κυνηγήσεις πέρδικα με αυτά τα σκυλιά γιατί θα πρέπει να περπατήσεις όλο το βουνό επειδή ακριβώς δεν ανοίγονται από τη φύση τους και μόνο. Επίσης είναι απαγορευτικό να κυνηγήσουν αυτά τα σκυλιά μαζί με φερμόσκυλα. Μπεκάτσα ορτύκι και φασιανό μπορεί ένα εκπαιδευμένο κόκερ, σπρίγκελ η λαμπραντόρ να κυνηγήσει με αρκετά καλά αποτελέσματα. Μην περιμένετε όμως να έχετε την ίδια κάλυψη εδάφους και ίσως τα ίδια αποτελέσματα όπως με ένα φερμόσκυλο. Αυτά τα σκυλιά για να έχεις αποτελέσματα πρέπει να τα παρακολουθείς κάθε στιγμή να ξέρεις τις αντιδράσεις τους να τα διαβάζεις.
Κυνηγώντας με ένα κόκερ απολαμβάνεις και θηρεύεις ότι βρεθεί και ότι πεταχτεί μπροστά σου. Τσίχλες φάσες, μπεκάτσες, μπεκατσίνια, υδρόβια, παπιά, λαγό. Όταν δε έρθει η ώρα του απόρτ θα σου φέρουν το θήραμα ας έχει πέσει και στο πηγάδι. Ο κυνηγός της πόλης που κυνηγάει περιστασιακά όλα τα θηράματα θα πρέπει να έχει ένα τέτοιο σκύλο οπωσδήποτε. Ακόμη είναι τα σκυλιά που ίσως με κάποιο από αυτά πρέπει να ξεκινήσει ο νέος κυνηγός.
Ελληνικός Ιχνηλάτης:
Θα με συγχωρήσετε που βάζω και αυτό το σκυλί στα πουλόσκυλα αλλά στα χωριά κυνηγάνε τα πάντα μπεκάτσα, ορτύκι, πέρδικα, λαγό, αγριογούρουνο, ζαρκάδι ,με τον Ελληνικό ιχνηλάτη. Δεν υπάρχει βέβαια απόρτ και φέρμα αλλά έχω δει τους κυνηγούς να κάθονται στη ρίζα του βουνού και να τουφεκάνε τα πουλιά που κατεβαίνουνε με χίλια από το βουνό. Tα σκυλιά ανοίγονται υπερβολικά, χάνονται. Κυνηγάνε όλη την μέρα. Ξεκολλάνε ακόμα και την τελευταία πέρδικα από το βουνό. Πολλές φορές ο κυνηγός που κυνηγάει μ΄ αυτόν τον τρόπο είναι διπλά τυχερός και γιατί τα πουλιά πιάνουνε δίπλα του αλλά και γιατί δεν περπατάει δεν κουράζεται πολύ. Φυσικά δεν έχει καμία σχέση δεν συγκρίνεται ούτε και αρέσει πιστεύω αυτός ο τρόπος κυνηγίου στον αθλητή μερακλή κυνηγό πού όταν φερμάρει το πόιντερ μπροστά του ανατριχιάζει. Είναι όμως και αυτό ένας τρόπος κυνηγίου.
Τελική επιλογή:
Τελικά αν ξεφύγουμε λίγο από τα στενά όρια, στάνταρ και πρέπει, που μερικοί έχουν βάλει όχι άδικα βέβαια και αν ο βασικός σκοπός μας είναι να βγούμε στο βουνό να απολαύσουμε τις χαρές της φύσης βλέπουμε ότι με όλες σχεδόν τις ράτσες σκύλων μπορούμε να κάνουμε το κέφι μας . Να αποδεχτούμε ότι ο σκύλος δεν είναι κομπιούτερ αλλά ο πιο πιστός σύντροφός μας. Αλλά υπάρχει εδώ μία ένσταση. Όταν έρθει η στιγμή να πάρουμε ένα κουτάβι η επιλογή θα πρέπει να γίνεται με κάποια κριτήρια για να μην κάνουμε ζώα δυστυχισμένα η σκυλιά που προσπαθούμε να αλλάξουμε τα ιδιαίτερα κυνηγετικά χαρακτηριστικά της ράτσας. Με λίγα λόγια αυτό που κουβαλάνε στα γονίδιά τους και πού έχουνε γι΄ αυτό δουλέψει και σταντάρει χιλιάδες γνώστες κυνοτρόφοι και δεκάδες χρόνια πριν.
Πρίν αγοράσουμε ένα κουτάβι που θα μας συντροφεύει τουλάχιστον δέκα χρόνια επιβάλλεται να ρωτήσουμε τον εαυτό μας και να απαντήσουμε με ειλικρίνεια αναλογιζόμενοι πάντα τις δυνάμεις μας, την ηλικία μας και τις ικανότητές μας.
• Τι θήραμα κυνηγάω κυρίως και πόσα κυνήγια κάνω στο συγκεκριμένο θήραμα.
• Σε τι τερέν κυνηγάω. Δάσος βουνό, κάμπο, έλατο? Βάλτο?
• Μου αρέσει να κυνηγάω με τον σκύλο κοντά μου η με σκύλο ανοιχτής έρευνας;
• Πιο σκυλί είναι πιο αποδοτικό για τις ικανότητές μου;
• Πόσο χρονών είμαι και πόσο κρατούν τα κότσια μου;
• Μένω σε πολυκατοικία ;
• Έχω χώρο;
• Κάνω ταξίδια μακρινά για κυνήγι και με άλλους κυνηγούς?
Όμως λειτουργούμε πολλές φορές συναισθηματικά και ωφελιμιστικά η επειδή γέννησε η σκύλα του φίλου μας ας πάρουμε ένα κουτάβι.
Προσωπικά είμαι μπεκατσοκυνηγός άρρωστος. Έχω καταλήξει στις ηπειρωτικές ράτσες μεσαίας έρευνας αλλά κάπου μέσα μου περιμένει ένα Ιρλανδικό Σέτερ. Είναι το σκυλί που κυνήγησα στα πρώτα μου κυνηγετικά βήματα και έχει βάλει στάμπα στην ψυχή μου. Είναι όμως σκυλί πού με λίγο “μάζεμα” στη μπεκάτσα δεν παίζεται. Τώρα κυνηγάω με μία σκυλίτσα Αγγλικό Σέτερ πολύ υπάκουη και κοντινή. Κομφούζιο δηλαδή. Πάντως σίγουρα μου αρέσουν τα σκυλιά που τα βλέπω στο κυνήγι και αντιπαθώ τα μπίπερ. Είναι απαράδεκτο το κυνήγι με μπίπερ. Ξεφεύγουμε από το σπορ το άθλημα τη διασκέδαση και πάμε στην αποκομιδή κρέατος. Άσε που εάν καταργηθεί το μπίπερ θα αχρηστευθούν τα μισά σκυλιά γιατί χάνονται στο κυνήγι με απίστευτες ταχύτητες και ανοίγματα.
Ο κάθε άνθρωπος όμως έχει στο τέλος τέλος τα δικά του γούστα και τις δικές του προτιμήσεις και αυτό έχουμε υποχρέωση εφόσον δεν μας ενοχλεί να το σεβαστούμε.
Και μία συμβουλή αν μου επιτρέπετε. Όταν πρόκειται να αγοράσετε σκύλο μη συμβουλευτείτε μόνο.
• Φανατικό υποστηρικτή μίας ράτσας
• Κυνηγό που δεν έχει σκυλιά.
• Κυνηγό που έχει κυνηγήσει μόνο με μία ράτσα σκύλων.
• Κυνηγό που κυνηγάει μόνο ένα θήραμα.
• Έμπορα με μαγαζί που δεν είναι κυνηγός.
• Κυνηγό που απορρίπτει σκυλιά που δεν έχουν χαρτιά.
• Εγωιστή κυνηγό απόλυτο και πολύξερο.
